Het merendeel van het Chinese meubilair is gemaakt van gewoon, gepolijst hout, hoewel bij de duurste stukken sinds tenminste het Song-tijdperk vaak lak is gebruikt om alle of sommige zichtbare delen te bedekken. Vanaf de hele Ming-dynastie kunnen meubels worden gevonden waarbij gebruik wordt gemaakt van alle verschillende subtechnieken van Chinees lakwerk, die steeds vaker worden gebruikt en sociaal toegankelijker worden. Oorspronkelijk alleen toegankelijk voor de keizerlijke familie of de uitzonderlijk rijke, uitgesneden lakmeubels werden in de 19e eeuw simpelweg erg duur en werden vooral aangetroffen in kleinere stukken of als verfraaide porties op grotere exemplaren. Op schermen, die in China gangbaar waren, was het bijzonder populair. Vooral op meubels was lak ingelegd met parelmoer een veelgebruikte methode.

Frame en paneel, juk en rek (gebaseerd op palen en rails zoals we dat in de architectuur zien), en constructiemethoden van bamboe vormden de basis waarop de vormen van Chinese meubels zich ontwikkelden langs drie onafhankelijke lijnen die teruggaan tot 1000 voor Christus. Chinese huishoudelijke meubels ontwikkelden zich onafhankelijk van westerse meubels tot een verscheidenheid aan vormen die op westerse meubels lijken, waaronder stoelen, tafels, krukken, kasten, beddenen banken. Op traditionele Aziatische wijze zaten de Chinezen tot ongeveer de 10e eeuw na Christus op matten of lage platforms aan lage tafels, maar schakelden geleidelijk over op verhoogde tafels met stoelen.

Chinees meubilair is waar mogelijk vaak licht van gewicht en dateert in dit opzicht al enkele eeuwen vóór Europa. Puur decoratieve metalen beugels waren ongebruikelijk in vergelijking met traditioneel goed Europees meubilair, maar praktische metalen fittingen zoals scharnieren, slotplaten, ladehandgrepen en beschermplaten aan de randen of voet worden gebruikt en krijgen vaak een grote prominente plaats. Meubels gemaakt voor de export, vooral naar Europa, begonnen in de Qing-periode en ontwikkelden een eigen stijl. Het werd doorgaans in verschillende vormen gemaakt, passend bij de markten waar het naartoe ging, en het werd rijkelijk beschilderd met lak en andere technieken.

Vroeg traditioneel Chinees zit- en ligmeubilair kwam niet vaak voor gestoffeerd met zacht materiaal. Kussens, beddengoed en andere soorten stoffering werden pas in vrij recente historische tijden toegevoegd aan Chinese meubels die door de westerse cultuur waren beïnvloed. Voor zowel decoratieve als functionele doeleinden, zoals de rugleuning van stoelen, is openwerk in houtsnijwerk of andere technieken vrij gebruikelijk. Hoewel er maar heel weinig voorbeelden van oudere stukken bestaan, wordt het Ming-tijdperk beschouwd als de ‘gouden eeuw’ van Chinese meubels. Hoewel, net als in andere delen van het Chinees kunstTerwijl in de 18e en 19e eeuw steeds meer rijkdom werd aangewend voor vaak buitensporig complexe voorwerpen, hebben Ming-stijlen in de daaropvolgende decennia in wezen de stijl bepaald voor meubilair in traditioneel Chinees design.