Wspólnoty indyjskie, które wspieramy

Rozsiane po niezliczonych regionach północnych i zachodnich Indii, istnieje wspólny wątek, który łączy wszystkie nasze społeczności rzemieślnicze – trwający od pokoleń romans z ręcznie robionym rzemiosłem i ponure uznanie dla dobrobytu, jaki może przynieść ich praca. To właśnie to połączenie pragmatyzmu i entuzjazmu napędza każdego z rzemieślników, którzy z nami współpracują, motywuje ich do wyniesienia swojego dzieła na arenę światową.

Cięcie marmuru z Agry nie jest już tajemniczym sposobem kształtowania akcesoriów, a dmuchanie szkła w Ferozabadzie nie jest już niczym nieznanym sztuka. Subtelne linie szkoły rzeźbienia Saharanpur i zakrzywione nogi drewna Jaipuri, z którymi często są łączone, są podstawą Artisan Furniturekatalog produktów pochodzących ze zrównoważonych źródeł i wytwarzanych wspólnie. I być może nie są one całkowicie ze sobą powiązane, coraz częściej można je znaleźć w wirtualnych i tradycyjnych sklepach na całym świecie

Jesteśmy dumni, że odegraliśmy niewielką rolę w stale rosnącej sieci osad rzemieślniczych, które po raz kolejny czynią swoje rzemiosło pokoleniowe sercem swoich społeczności. Przez dziesięciolecia małe miasteczko w północnych Indiach pogrążało się w stagnacji; odcięci od przemysłu i zmuszeni do wysyłania swoich młodych synów i córek do dużych miast, aby starali się zarobić na życie dla swojej społeczności. Ale nie wiecej. Powrót tradycyjnego rzemiosła, przy pomocy Internetu i technologii uświadamiającej ludziom jego wspaniałość, był niczym innym jak minirewolucją tu, w tych społecznościach.

Zrobiliśmy co do nas należało. Pomyśl o kwitnącej fali małych czerwonych kropek na mapie wypływającej z centralnego centrum Jaipur w Radżastanie – stolicy stanu i bastionie oddolnego rzemiosła, który od wieków jest stałym elementem pustynnego stanu. Połączone ze sobą linie pomiędzy tymi kropkami reprezentują szlaki handlowe, które je łączą, jednocześnie zmniejszając ich zależność od ośrodków przemysłowych i tworząc sieć zrównoważonych, wiejskich osad rzemieślniczych, które są zależne wyłącznie od własnych umiejętności.

Technologia

Tradycyjne techniki rzemieślnicze nie muszą być przeciwieństwem nowoczesnego łańcucha dostaw. Dużo kaletników nadal używa narzędzi wykonanych ręcznie z kości; nie dlatego, że po prostu tak zawsze to robili, ale dlatego, że jest to najlepsze narzędzie do ich pracy. Plastik ma tendencję do łatwego pękania, podczas gdy metal uszkadza skórę. Kość zachowuje swoją formę przez dziesięciolecia i z wiekiem staje się coraz lepsza. A mimo to stanowią część nowoczesnego łańcucha dostaw wyrobów skórzanych na całym świecie — jedyną różnicą jest to, że są wykonane ręcznie.

W podobnym duchu wielowiekowe techniki rzemieślnicze w północnych Indiach niewiele się zmieniły, odkąd około 1600 roku pewien rzemieślnik wpadł na genialny pomysł. Ulepszenie techniki, która była skuteczna przez tak długi czas, może być raczej trudne – ale można ją wykonać bardziej wydajni, bez uszczerbku dla ducha swojego rzemiosła.

Co to jest Artisan Furniture robi; zapewniając tym wykwalifikowanym rzemieślnikom technologię, dzięki której mogą przenieść swoje rzemiosło na wyższy poziom. Obejmuje to takie elementy, jak kabiny lakiernicze zastępujące chwiejne dysze natryskowe, które kiedyś były używane do malowania mebli, elektryczne szlifierki obsługiwane ręcznie, które w związku z tym działają jako przedłużenia wprawnych rąk rzemieślnika, a nie modyfikacje, a nawet ostrzejsze narzędzia do cięcia drewna, które są identyczne w kształcie nawiązującym do tradycyjnych metod, tylko o wiele, wiele ostrzejszy.

Ale to nie wszystko, technologia obejmuje nie tylko świat fizyczny, już nie. Artisan Furnituremarka – wraz z całym marketingiem w mediach społecznościowych, zarządzaniem zapasami online i logistyką zaplecza – jest w dużym stopniu uzależniona od środków online, aby zapewnić płynny i zrównoważony przepływ zapasów. Zaskakująco trudno jest wiedzieć, które produkty wykonane przez rzemieślników będą się dobrze sprzedawać na rynku oddalonym o 4000 km od domu, a tym bardziej, jeśli nigdy nie opuściłeś swojej małej części świata. To tam gdzie Artisan Furniture przychodzi — wykonać ciężkie zadania logistyczne i pozwolić rzemieślnikom robić, co do nich należy.

Dawno minęły czasy, gdy lokalni rzemieślnicy nie mieli pojęcia, co kryje się za piaskami pustyni. Oboje mają teraz wiedzę i wsparcie, dzięki którym ich produkty będą mogły być cenione na całym świecie, aż do miejsc, o których nie słyszeli aż do cudu, jakim jest transmisja danych mobilnych w Indiach. To spektakularne połączenie technologii i społeczności, którego sercem są rzemieślnicy.

Rzemieślnicy

Rzemieślnicy, artyści, rzemieślnicy. Niezależnie od tego, jaki termin ktoś preferuje, rzemieślnicy są bijącym sercem sukcesy firma która nosi ich imię, oraz społeczności, których odrodzeniu przewodzili. Niesamowita tradycja rzemieślnicza północnych Indii, obejmująca powstanie i upadek całych dynastii, z których każda wniosła kolorową warstwę do gleby rękodzieła regionu, ma jedną wspólną cechę. Rzemieślnik — osoba, której rzemiosło jest dla nich czymś przyziemnym, czymś, co po prostu jest im przeznaczone. Jednak dla ich wiosek, miasteczek i regionów jest to podwójnie powód do lokalnej dumy artystycznej, a także sposób na poprawę swojej pozycji i przyniesienie owoców dobrobytu regionowi, który zbyt długo był pokryty stagnacją gospodarczą.

Rzemieślnicy w Radżastanie i otaczających go regionach nigdy nie używali pióra, aby pokazać światu, co potrafią, bez błyszczących broszur marketingowych, bez marketingu, a już na pewno bez obecności w mediach społecznościowych. Dlatego tutaj robimy to samo i pokazujemy niezliczone migawki z życia i pracy rzemieślników — używanych przez nich narzędzi, chai, którym się delektują i towarzystwa, w jakim przebywają. Wgląd w historię ludzi, którzy tworzą Twoje produkty, może być dość pomocny.

Hamlety

Północne Indie zawsze miały silnie lokalną kulturę rzemiosła. Każda mała wioska, wieś i miasteczko była i jest znana ze specyficznego rodzaju rzemiosła, które podejmowano tam od wieków. Wykonana praca może być niejasna do tego stopnia, że wyszukiwarka Google często ujawnia niejasne artykuły i źle utrzymane strony internetowe sprzed dziesięciu lat.

W tych stronach króluje poczta pantoflowa. Jeśli jesteś związany z branżą meblarską, na pewno to usłyszysz Udaipur, popularnie znane jako miasto jezior w Radżastanie, jest najlepszym miastem dla określonego rodzaju intarsji kostnych, a wpływy Moradabadu jako ośrodka rzemieślniczego szybko wzrosły. To lokalne zróżnicowanie jest cechą charakterystyczną rękodzieła północnych Indii; nie ma ani jednego miasta, które może pochwalić się całą wiedzą niezbędną do ręcznego stworzenia produktu.

Często ta specjalizacja rzemieślnicza zmienia się tak często, jak akcenty na Wyspach Brytyjskich. Miasto Agra — słynące z Taj Mahal — jest odpowiednim ośrodkiem rzeźbienia w marmurze, podczas gdy jego siostrzane miasto Firozabad jest dobrze znany z dmuchania szkła. Miasta dzieli zaledwie 30 mil, ale są nieskończenie od siebie oddalone pod względem rodzaju robót ręcznych, w jakich się specjalizują. Rzeczywiście, różnica może być niemal komicznie wyraźna – w Agra-Firozabad znajduje się szczególna przydrożna restauracja („Dhaba”) autostrada, na której po obu stronach znajduje się pracownia dmuchania szkła i salon z marmurowymi statuetkami!

Takie linie podziału są zbyt powszechne na równinach północnych Indii, ale równie często różnice w rzemiośle płynnie łączą się ze sobą. Różnorodne piaski zachodniej i zachodniej pustyni Thar w Radżastanie łączą się ze sobą bez fanfar, podobnie jak tradycje artystyczne małych wiosek, które tak długo rosły blisko siebie.

Stan Uttar Pradesh

Firozabad – Szkło

Firozabad, siostrzane miasto Agry, od dawna jest niezwykle niezależnym ośrodkiem rzemiosła, a dokładniej dmuchania szkła. Jest przesiąknięty długoletnią społecznością muzułmańską miasta, reliktem czasów, gdy muzułmańscy imigranci do Indii przywieźli ze sobą umiejętność kształtowania szkła, kształtując przy tym lokalną społeczność.

Agra – Marmur

Agra może być znana z cudu, jakim jest Taj Mahal, ale to długie tradycje miasta w zakresie cięcia marmuru sprawiły, że niesamowity pomnik Shah Jahana stał się rzeczywistością. W lokalnych podaniach ludowych marmurowcy z Agry są potomkami tych samych ludzi, którzy zbudowali Taj Mahal – którym odcięto ręce, aby nigdy więcej nie mogli stworzyć czegoś tak pięknego. To może być prawda, nie ma oczywiście nowoczesnego Taj, ale sama różnorodność marmurowych wzorów prezentowanych w tym mieście sprawi, że zakwestionujesz tę koncepcję.

Aligarh – Okucia meblowe

Ah Aligarh, miasto akcesoriów i urokliwych budynków z epoki Mogołów, które je gościły. Mosiądz, żelazo i aluminium są w równym stopniu częścią przemysłowego krajobrazu, co kulturowa tkanka miasta. To zupełnie inny rodzaj centrum rzemieślniczego niż urok małego miasteczka Khurja czy wszechogarniający duch Sahranpur. To miasto wywodzące się z przemysłu znajdującego się w jego granicach — kominy ciągnące się po horyzont i małe warsztaty rozmieszczone w każdym dostępnym zakamarku są w równym stopniu częścią lokalnego krajobrazu rzemieślniczego Indii, jak tradycyjne rękodzieło tego regionu.

Khurja – Ceramika

Być może przypadkowo nazwana Ceramic City, przydomek ten jest jednak prawdziwy dla tej wioski w północnym stanie Uttar Pradesh. Jeśli mnogość kominów wokół miasta, unoszących się w powietrzu, nie była wystarczającą wskazówką, rzędy przydrożnych sprzedawców ceramiki wzdłuż ulicy udowodniłyby każdemu widzowi, jak poważnie to miasto traktuje swoje rzemiosło. W pobliżu Khurja niewiele jest not rolniczych; żadnych delikatnie falujących pól pszenicy, żadnych zbłąkanych kłosów na autostradzie. Ich ceramika ceramiczna jest tym, co dosłownie umieściło je na mapie i wiesz o tym, gdy tylko przekroczysz jego zatłoczone granice.

Moradabad – mosiądz

Moradabad, prawdopodobnie najbardziej charakterystyczne miasto w regionie Uttar Pradesh, tętni życiem od świtu do zmierzchu, kiedy to całe miejsce zamyka się tak szybko, jak się zaczęło. Zapach obróbki metali unosi się w powietrzu znacznie dłużej, podobnie jak wyrzucone kawałki mosiądzu, które można znaleźć na chodnikach, aż do przybycia ekipy sprzątającej następnego ranka do miasta. Ale mimo to wszystko ma dobre strony – a nawet mosiężne. To miasto, które łączy wspólne, pokoleniowe rzemiosło. Rzemiosło, które dominuje w dzień i przenika noc, ale uczyniło z niego jedno z najszybciej rozwijających się miast przemysłowych w północnych Indiach.

Saharanpur – wyroby z drewna

Małe miasteczko w gęsto zaludnionym wnętrzu północnych Indii jest niezwykłym ośrodkiem rzeźbienia i stolarki. Niegdyś niezwykle ważne dla Mogołów jako węzeł komunikacyjny, prawdziwe znaczenie kulturowe Saharanpur polegało na jego rzeźbach. Dogodnie, połączenia kolejowe stworzyły tygiel w prawdziwym tego słowa znaczeniu – rzemieślnicy z całych północnych Indii zbierają się, aby sprowadzić elementy swoich lokalnych szkół rzeźbiarskich do tej małej wioski. Jak wszystko, czego Mogołowie dokonali podczas swojego długiego panowania, miasto Sahranpur stało się połączeniem kultur, technik i sztuk, które ukształtowały ich rozległe imperium i pozostaje nim do dziś.

Sambhal – intarsja kostna

Gdyby Uttar Pradesh było dżunglą (którą w pewnym sensie jest po prostu miejską) z wieloma miastami zamieszkującymi ją zwierzęcy mieszkańcy, Sambhal byłby najdziwniejszą bestią ze wszystkich. W przeciwieństwie do wielu miast rzemieślniczych w regionie, to osiągnęło swój rozkwit wieki temu pod panowaniem Mogołów. Używanie słowa „okres rozkwitu” w przeszłości oznaczało upadek i choć może to być prawdą, powolny upadek Sambala sprowadził na ratunek nowy przemysł — wkłady kostne. The sztuka rzeźbienia kości jest rzadkie, głównie ze względu na związane z tym konotacje, ale gdy cała społeczność nie ma na czym innym polegać, staje się w tym raczej biegła. I za to będziemy dozgonnie wdzięczni.

Królewski stan Radżastan:

Jodhpur – drewno z odzysku

Jodhpur, drugie miasto państwa królewskiego, od dawna jest miastem ceniącym ideę odrodzenia – zarówno duchowego, jak i praktycznego. Miasto wykute w piaskach pustyni nie może cieszyć się obfitymi zasobami i radzi sobie na różne sposoby. Świadczą o tym niezliczone świątynie Jodhpur rozsiane po całym kraju oraz warsztaty obróbki drewna z odzysku, często znajdujące się na tej samej ulicy. W tej części świata jest mnóstwo powalonych drzew; możesz być pewien, że lokalna społeczność rzemieślników radzi sobie z nimi bardzo dobrze od dłuższego czasu.

Jaipur – Meble

Gdzie wszystko się zaczęło. Różowe Miasto to bijące serce kwitnącego krajobrazu rzemieślniczego regionu i miejsce, w którym łączą się arterie lokalnych tradycji artystycznych. Odzwierciedlając ten starożytny układ, w Jaipur odbywa się główna impreza Artisan Furniture jednostka, która zbiera niezliczone produkty z całych północnych Indii, a następnie wysyła je do lokalizacji na całym świecie

Jhunjhunu – Meble

Ta osada w Radżastanie o genialnej nazwie nie ma atmosfery typowej wioski rzemieślniczej; charakterystyczny zapach lakieru w powietrzu, ryk młynka, a przede wszystkim rzemieślnicy kręcący się wczesnym wieczorem na przerwę na chai. Dzieje się tak dlatego, że Jhunjhunu było i jest miastem skąpanym w duchu indyjskiej armii — baza wojskowa nadal dominuje w krajobrazie, a na straganach można usłyszeć historie o odwadze miasta podczas licznych podbojów militarnych narodu. Ale na szczęście ten militarny duch nie stłumił starożytnej tradycji rzemieślniczej miasta, a wręcz zrobił wiele, aby zachęcić spartańską, prężną szkołę meblarską, która stanowi podstawę państwowego przemysłu chałupniczego.

Churu – Meble

Churu, miasto na skraju pustyni, było miastem skrajności, odkąd powstało cztery wieki temu. Haveli z freskami i dziwaczne posągi świętych naturalnej wielkości opowiadają historię miejsca innego niż wiele wiosek, które utrzymują się z piasków Thar. Kwitnie tu lokalny przemysł granitowy, czego dowodem jest architektura radżastańska — niegdyś tętniące życiem Haveli, które są bastionami granitowych rzeźb w stylu Churu. Tętniący życiem gwar panuje teraz w licznych warsztatach i chatach rzeźbiarskich w mieście, a wszystko to trwa w technice przekazywanej z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu Churu stało się klejnotem rozproszonej korony Thar.

Stan Haryana

Panipat – bawełna/juta

Dobrze znany z dwóch wielkich bitew pod Panipatem, które zmieniły bieg historii Indii, Panipat przejął teraz rolę centrum bawełny i juty w północnych Indiach. Żyzne, zasilane monsunami równiny otaczające Panipat bardzo dobrze nadają się do rzemieślniczego przemysłu tekstylnego, który jest tam obecny od wieków.

Stan Pendżab

Amritsar – len/aksamit

Miasto ostrych kontrastów — równie dobrze znane z ostentacyjnego splendoru Złotej Świątyni, jak masakra w Jallianawalah Bagh, która wyryła jego imię krwią w świadomości narodowej. Kontrast widać wyraźnie w sztuka tkactwa, które leży u podstaw całej historii gospodarczej Amritsar. Tkaniny Amritsar, zwłaszcza aksamit, są sprzedawane w chłodniejszych regionach Indii, choć samo miasto przez większą część roku wygrzewa się w tropikalnym upale. Niezależnie od tego, co sądzimy o tej osobliwości, jedna rzecz pozostaje niezmienna od dziesięcioleci — splot Amritsar nie ma sobie równych w tej części świata.

Roorkee – żeglarstwo

Położone u podnóża Himalajów Roorkee od dawna jest miastem ceniącym solidne i precyzyjne rzemiosło. Otoczone pokrytymi śniegiem górami z jednej strony i gęstymi lasami z drugiej, rzeczy tu zbudowane naprawdę musiały przetrwać. I rzeczywiście – Roorkee to miasto znane z wytrzymałych zegarków i instrumentów żeglarskich. Będąc ostatnim bastionem przemysłu przed miastami pielgrzymek, które się za nim rozciągają, być może przyszli wielbiciele złożyli wizytę w tym małym miasteczku, aby mieć pewność, że dalsza podróż będzie równie spokojna, jak świątynie, które chcieli odwiedzić.